قدس آنلاین - گروه استانها - حسین احمدی: بیچاره جاده هراز و چالوس و فیروزکوه...! که مُدام با مسافرانی طرف اند که نه کلمات مسدود و ممنوع، آنها را از تصمیم شان منصرف می کند! نه ماندن لابه لای اتومبیل های خسته تر از خودشان! نه یکطرفه شدن های طولانی مدت و نه ساعت هایی که این وسط از عمرشان تلف می شود!

در این بین چه دلِ خونی دارد نقشه گرافیکی ترافیک ایران از دست این تعطیلات! از دست این تعطیلات که تمام تلاشش را انگار خرجِ ازدحام جاده ها می کند.

پس خیلی هم بیراه طنزش را نساخته اند که یک ایرانی را هیچ وقت نمی شود با ترافیک تهدید کرد!

چون مسیرهای قفل و بی حرکت ورودی شمال را باید دید... آنجا، تعطیلات جلوه عجیبی دارد... چشم انداز قطاروار اتومبیل هایی که از پایتخت سرازیرند و در نگاه اول به نظر می آید قصدشان لشکرکشی به مازندران و گیلان است، نه شکلِ خودروهایی که آمده اند هواخوری.

وسط اتوبان - خانواده ای - پشت اتومبیل اش زیرانداز انداخته و بالشتی و تنقلاتی و گپ و گفتی... دیگری، بساط قابلمه و پیک نیک اش را پیاده کرده... آن یکی، تخت گرفته خوابیده... بعدی با بچه هایش - وسط جاده - فوتبال دستی شان را عَلَم کرده اند و جلوتر هم یکی فِرت فِرت، قلیان می کشد و سلفی می اندازد!

در اینکه شمال، طبیعت سبز و دلپذیر و هوای محشری دارد، تردیدی نیست و حق با مسافران عزیز است اما مدیریت هم مقوله قابل تاملی ست، مراعات حال صاحبخانه ای که با این حجم مهمان و مسافر، چندسالی ست دست به گریبان و درتنگناست... استانی که حالِ بزرگراه ها و جاده های اصلی و فرعی اش، اورژانسی ست.

اصلاً چه عیبی دارد که تصاویر سامانه های هوشمند و هلی شات های کرانه خزری را همه ایرانی ها رویت بفرمایند! در آنصورت شاید بیدار شوند و از خودشان کلافه بپرسند این محورهای ارتباطی، چرا همیشه مسدود و راه بندان است؟

و پی ببرند، نمی شود - پُرحجم و بی برنامه - فقط چمدان سفر برداشت و قصد جاده های تعریض نشده ی کم ظرفیت را کرد و باز گرفتار نشد!

پی ببرند برای فرار از ترافیک و دود و ازدحام و رسیدن به جان پناه شمال، باید نقش شان را درست ایفا کنند. که آرامش و بهشت، سَرسَری و یلخی به دست نمی آید!